Καληνύχτα μαμά, καληνύχτα μπαμπά! - Παγκόσμια ημέρα κατά της παιδικής κακοποίησης

<<... ωχ ρε, ποιος τραβάει;Αφήστε με να κοιμηθώ... Πφ, τι φως είναι αυτό που ξεπροβάλει; Και... ποιος είσαι εσύ με τα γυαλιά;>>

<<...εσύ πρέπει να είσαι η μαμά μου, έχω μια οικειότητα με το άγγιγμα σου. Πόσο όμορφη είσαι; Ωπ, να'τος, εσύ είσαι ο μπαμπάς μου. Άτιμε... Σε θυμάμαι που ακουμπούσες εκείνη τη φούσκα που ήμουν μέσα και έβλεπα το χέρι σου κόκκινο>>.

<<Χτύπησα πρώτη φορά το κεφάλι μου. Μου πονάνε και τα γόνατα. Αφού δεν κάθομαι στη θέση μου καλά να πάθω. Χαχαχα, ακόμα θυμάμαι την τρεχάλα σου μαμά. Δεν έπαθα τίποτα ευτυχώς. Μα τι φασαρία είναι αυτή που ακούγεται; Μαλώνει ο μπαμπάς την μαμά; Έκανε ζημιά; Δύσκολο πράγμα να μην μπορείς να περπατήσεις>>.

<<Περπατάω, γιούπι, έκανα τα πρώτα μου βήματα μόνος! Είμαι πρωταθλητής, λέει ο μπαμπάς. Τώρα θα μπορώ να πηγαίνω βόλτα μαζί τους όπως εκείνοι χωρίς να κάθομαι στο καρότσι>>.

<<Μ'αρέσουν πολύ εκείνες οι μέρες μαμά που δεν χρειάζεται να φύγεις για δουλειά και παίζουμε οι δυο μας στο σπίτι. Έχω αρχίσει να λέω και τις πρώτες μου λέξεις. Λατρεύω που σε βλέπω να γελάς μαζί μου. Μα τι σημάδι είναι αυτό στο πρόσωπό σου; Και, γιατί είσαι λυπημένη;>>.

<<Τι φασαρία είναι αυτή βραδιάτικα; Τι φωνές; Κάντε λίγο ησυχία, έχω σχολείο αύριο. Λες να θέλουν ο μπαμπάς και η μαμά να παίξουμε; Ας πάω μέσα. Μαμά γιατί κλαις μαμά; Έλα να σου σκουπίσω τα μάτια. Γιατί μαμά τρέμεις και με σφίγγεις στην αγκαλιά σου; Μα που είναι ο μπαμπάς;>>.

<<Πόσο λατρεύω όταν σε ακούω να γελάς με την ψυχή σου και να λάμπουν τα μάτια σου; Μην την ξανά μαλώσεις ποτέ μπαμπά>>.

<<Μα γιατί με χτυπάς; Επειδή έσπασα το ποτήρι; Φτάνει μπαμπά, με πονάει το χέρι σου. Φτάνει...>>.

<<Πλέον μεγάλωσα. Λένε συνέχεια πως είμαι άντρας και πρέπει να αναλάβω τις ευθύνες μου. Αυτό λέει η θεία μου τόσα χρόνια και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το έλεγε. Μέρα με την μέρα ζούσα μαθαίνοντας πως είναι να τρως ξύλο. Να σε χτυπούν και να βλέπεις τι αντίκτυπο έχει πάνω σου και η πιο ελαφριά σφαλιάρα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο τρομαγμένος ένιωσα όταν είδα για πρώτη φορά την μητέρα μου να κλαίει ματωμένη στο πάτωμα. Ο μπαμπάς έπινε κάτι από ένα μπουκάλι που τον μετέτρεπε σε ένα τέρας που ήθελε να κατασπαράξει την οικογένειά του. Θυμάμαι πόσο αβοήθητος ένιωθα που ήθελα να σώσω την μαμά μου και μετά τον εαυτό μου από τα βάναυσα χέρια του. Όταν δεν κατάπινε εκείνον τον διάολο ήταν ο καλύτερος και ο πιο στοργικός μπαμπάς που θα μπορούσε να έχει ένα παιδί. Τον αγαπούσαν όλοι οι συμμαθητές μου στο σχολείο γιατί τους καλούσε στο σπίτι κάθε Σάββατο απόγευμα και τους κερνούσε χυμό και γλειφιτζούρι. Πως θα μπορούσα να τους παραπονεθώ λοιπόν για το τι κάνει σε εμένα και στη μαμά; Δεν θα με πίστευε κανείς. Μεγάλωσα. Είμαι έτοιμος να βγάλω το λύκειο και ακόμα απορώ πως θα βρεθούν λεφτά για να με συντηρήσουν. Για σπουδές ούτε λόγος! Ο μπαμπάς έχει γίνει ένας πολύ ισχυρός αρχηγός του σπιτιού που πλέον φοβόμαστε να του πούμε ακόμα και καλημέρα με τον τρόμο μήπως και μας χτυπήσει. Την περασμένη εβδομάδα ήμουν το τελευταίο του θύμα. Δεν ήθελα να τον βοηθήσω να κόψουμε ξύλα με την δικαιολογία ότι είχα πολύ διάβασμα. Μπήκε στο δωμάτιο, με άρπαξε από το κεφάλι ρίχνοντάς με από την καρέκλα και μου έδωσε δυο σφαλιάρες. Στο πρόσωπο! Τα σημάδια τους ήταν εμφανή όχι μόνο στο πρόσωπό μου αλλά και στη ψυχή μου. Ακόμη ξυπνάω από εφιάλτες τα βράδια που βλέπω εκείνη τη σκηνή και με δακρυσμένα μάτια δίνω μια υπόσχεση κάθε φορά στον εαυτό μου: θα σώσω εμένα και την μάνα μου από αυτόν τον Γολγοθά το συντομότερο δυνατόν. Οι ρόλοι αντιστράφηκαν ξανά. Ο μόνιμος του εχθρός είναι πλέον η μαμά. Χθες παρασυρόμενος από την μέθη του όρμηξε να την χτυπήσει με ένα σίδερο. Εκείνη έντρομη φώναξε το όνομά μου δυνατά. Μπήκα στη μέση και προσπάθησα να τον διώξω από μπροστά της. Του φώναξα για πρώτη φορά στη ζωή μου πως αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση θα φύγω από το σπίτι. Εξαγριώθηκε περισσότερο και τώρα ερχόταν απειλητικά προς το μέρος μου. "Βάρα" του φώναξα. "Φυσικά μόνο αυτό ξέρεις να κάνεις με καταπληκτική μαεστρία. Βάρα!". Έκανε ένα βήμα μπρος και σταμάτησε σαν να τον εμπόδισε ένα αόρατο χέρι. Με δακρυσμένα μάτια παραμέρησα την μητέρα μου στο δωμάτιό της. Την παρακάλεσα να πάρουμε το αυτοκίνητο και να φύγουμε. Θα βρίσκαμε την άκρη οι δυο μας για το πως θα ζήσουμε. Τουλάχιστον δεν θα ξυπνούσαμε με την ατμόσφαιρα του φόβου γύρω μας. Αρνήθηκε. Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω το γιατί και αν θέλετε, δεν θέλω να καταλάβω το γιατί. Προσπάθησα να την μεταπείσω χαϊδεύοντας το αναψοκοκκινισμένο της από τα κλάματα πρόσωπο. Δεν δέχτηκε να ακούσει κουβέντα. Δικαιολογούσε τον πατέρα μου πως ήταν ο καλύτερος άνθρωπος που είχε συναντήσει ποτέ της και πως δεν πράττει, ούτε μιλάει ο εαυτός του αλλά το ποτό. Θύμωσα τόσο πολύ μαζί της.

Είσαι άξια της μοίρας σου μαμά. Μαζί μεγαλώσαμε. Εγώ μεγάλωσα εσένα και εσύ εμένα. Υπήρξε ένας τρίτος στη σχέση μας που μας κακοποίησε με τους χειρότερους τρόπους. Ψυχολογικά και σωματικά. Εγώ δέχτηκα να φύγω από τον βούρκο και μαζί μου να τραβήξω και εσένα. Εσύ βλέπεις επέλεξες να μείνεις. Δεν ξέρω αν μένεις γιατί τον αγαπάς ή γιατί τον συνήθισες. Δεν ξέρω αν τον αγαπάς γιατί φοβάσαι την μοναξιά στα γεράματά σου, αν και δεν θα άφηνα ποτέ το χέρι σου χωρίς το δικό μου να το αγκαλιάζει. Δεν μπορείς να με αναγκάσεις όμως να μείνω μαμά. Ο θυμός μου για εκείνον και το μίσος μου είναι τόσο μεγάλο που θα γίνει κακό στο σπίτι μας. Κάθε φορά που αντικρίζω το αγριεμένο του πρόσωπο εύχομαι να πεθάνει με τον οποιονδήποτε τρόπο εκείνη τη στιγμή. Δεν θα λυπηθώ, δεν θα κλάψω. Αυτό του αξίζει! Κάποιος να χτυπήσει εκείνον όπως χτυπούσε εμένα και φοβόμουν να μιλήσω. Φοβόμουν να περπατήσω στον δρόμο γιατί ντρεπόμουν. Νόμιζα πως όλος ο κόσμος ήξερε τα όσα περάσαμε σε αυτό το σπίτι. Πλέον δεν είμαι υποχρεωμένος όμως να δέχομαι ούτε εκείνον ούτε και εσένα. Καληνύχτα μαμά. Σ'αγαπώ πολύ. Τόσο πολύ και τόσο δυνατά που δεν μπορώ να βλέπω την καταστροφή σου...

Όσον αφορά εσένα μπαμπά, σε ευχαριστώ για όλες τις πίκρες που μου έδωσες. Σε ευχαριστώ που μπροστά στα μάτια μου ουκ ολίγες φορές χτύπησες τη γυναίκα που με έφερε στον κόσμο και αυτό επειδή δεν βρισκόμουν εύκαιρος εγώ για να το κάνεις. Σε ευχαριστώ που χτύπησες εμένα άλλες τόσες φορές όταν άρχισα να μεγαλώνω. Σε ευχαριστώ για τους εφιάλτες που βλέπω ακόμα στον ύπνο μου, για το ψυχολογικό χάος που μου προκαλούν όσα έζησα μέσα στο σπίτι. Σε ευχαριστώ που μισώ το χέρι σαν μέρος του σώματος και πόσο μάλλον το δικό σου. Ευχαριστώ μπαμπά που δεν θα μπορέσω ποτέ να κάνω οικογένεια γιατί φοβάμαι μήπως και γίνω σαν εσένα. Φοβούμενος πως θα πληγώσω το παιδί μου θα τα βάζω με τον εαυτό μου και θέλοντας και μη τα νεύρα μου δεν θα με κρατούν ήρεμο. Σε ευχαριστώ για όλα. Ο πόνος που μου προκάλεσες και μου προκαλείς ακόμα ήταν ένα μεγάλο μάθημα ζωής. Ένα μάθημα το οποίο μου δίδαξε πως εφόσον σε προδίδει ο άνθρωπος που σε έφερε στον κόσμο, τότε όλοι αυτοί εκεί έξω γιατί να μην το κάνουν; Δεν ξέρω τι σε οδήγησε να τα κάνεις όλα αυτά και ούτε θέλω να μάθω. Δεν ξέρω αν μπορώ να σε συγχωρέσω και αν θέλω να το κάνω. Ξέρω μόνο ένα: πως εφόσον δεν μπορώ να σου κάνω κακό, θα σε διαγράψω από την ζωή μου. Τόσο εύκολα και απλά όσο εύκολα χαστούκιζες το πρόσωπό μου. Καληνύχτα μπαμπά...>>.

19 Νοεμβρίου: Παγκόσμια ημέρα κατά της παιδικής κακοποίησης.
* Το κείμενο είναι αφιερωμένο σε όλες εκείνες τις ψυχούλες που υποφέρουν βουβά... από ντροπή! Γιατί αυτό νιώθουν. Ντροπή και φόβο πως αυτές ευθύνονται για ό,τι τους συμβαίνει.

(το άρθρο "Καληνύχτα μαμά, καληνύχτα μπαμπά - Παγκόσμια ημέρα κατά της παιδικής κακοποίησης" δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο του 2015 από το AridaiaNews.gr)