Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2016

Η ζωή αλλού σε πάει



Νέος χρόνος, νέα γεγονότα, νέοι στόχοι...

Όσο περνάει ο καιρός αντιλαμβάνομαι πως χρόνο με τον χρόνο η ζωή αλλού σε πάει και σίγουρα ποτέ δεν σε ρωτάει. Άλλους στόχους είχες πέρσι, άλλους έχεις φέτος. Οι μέρες και οι άνθρωποι που τις διανύεις μεταλλάσσουν τους στόχους, τα όνειρα, τις καταστάσεις που ζεις. Η ζωή λοιπόν θα μπορούσε να παρομοιαστεί με ένα ορμητικό ρυάκι που οι γονείς σε βοηθούν να κολυμπήσεις μέχρι την ημέρα που δεν θα έχεις την πολυτέλεια των χεριών τους να σε κρατούν. Κάτω από το νερό του δεν μπορείς να δεις τι βρίσκεται. Μπορεί να έχει πέτρες ή διάφορα ζωύφια που άλλα θα σε τσιμπήσουν, άλλα θα προσπαθήσουν να σε τσιμπήσουν μα θα τα αποφύγεις.

Μεγαλώνεις, εξελίσσεσαι ή παραμένεις στάσιμος, αλλάζουν τα θέλω σου και οι κανόνες που ζεις. Θέτεις νέες βάσεις για την κάθε μία χρονιά που σου χτυπά την πόρτα. Άνθρωποι φεύγουν, άνθρωποι έρχονται. Δύσκολος ο αποχωρισμός με τους πρώτους, χαρά η γνωριμία με τους δεύτερους. Ο μόνος που θα υπάρχεις είσαι εσύ! Αν και αυτό με τόσα που γίνονται δεν μπορείς να το πεις με απόλυτη σιγουριά αλλά καλώς εχόντων των πραγμάτων, αυτός που θα ξυπνήσει το πρωί και θα κοιταχτεί στον καθρέφτη θα είσαι εσύ. Θα πας στην δουλειά σου, θα μιλήσεις με τους φίλους, θα σκεφτείς ένα σωρό πράγματα και θα έρθει η ώρα του βραδινού ύπνου. Αυτός ο βραδινός ύπνος που θεωρείται η ώρα της ξεκούρασης για κάποιους πιθανώς να είναι η ώρα της "κούρασης".

Πριν κοιμηθείς συνήθως θα κάνεις έναν απολογισμό. Ξεκινά σαν απολογισμός της ημέρας και μπορεί να καταλήξει και απολογισμός χρόνων. Με ποιους περνούσα τις μέρες μου πριν 10 χρόνια, με ποιους τις περνάω σήμερα και με ποιους θα τις περάσω σε 10 χρόνια από τώρα; Αλλιώς αντιμετώπιζες τις καταστάσεις ανά δεκαετία και αλλιώς θα τις αντιμετωπίσεις σε 10 χρόνια από σήμερα. Καταλαβαίνεις πως θα μπορούσες να αποφύγεις κάποια λάθη σου ή θα μπορούσες να αντιδράσεις αλλιώς σε κάποιες καταστάσεις. Όπα! Νά'τος και αυτός... Αυτό το πρόσωπο το δικό σου (σ.σ είτε είναι συγγενής σου, είτε ο δεσμός σου, είτε ο/η φίλος/η σου) που σε νοιάζεται και σου κρατάει το χέρι. Τον βαριόμοιρο! Τι μπαρούφες έχει ακούσει από το στόμα σου και όμως επιμένει να είναι εδώ γιατί πιστεύει μια άλλη εκδοχή σου. Επιμένει να πιστεύει πως τα λόγια που ξεστομίζονται εν βρασμώ ψυχής είναι λόγια πτερόεντα και τίποτα παραπάνω. Τι χαζή που είσαι; Να, αυτά θα μπορούσες να τα αποφύγεις! Αλλάζεις πλευρό...

... και συνεχίζεις. Θα μπορούσες να αποφύγεις να μιλήσεις νευρικά όταν συζητούσες επειδή σου έφταιγε το γαϊδούρι και ήθελες να χτυπήσεις το σαμάρι. Και κάπως έτσι σε παίρνει ο ύπνος και ξεκινά άλλη μια νέα ημέρα του χρόνου. Μια νέα μέρα που σαφώς θα'χει την ίδια κατάληξη. Οι μέρες μας λοιπόν είναι ξέχωρες και διαφορετικές. Νέα μέρα ξεκινά και αυτή που φεύγει δεν ξαναέρχεται. Είναι μάταιο να προσπαθείς να τραβήξεις πίσω κάποιον άνθρωπο που έφυγε την προηγούμενη μέρα γιατί μπορεί να είναι αργά. Ευχήσου του τα καλύτερα, να τον έχει ο Θεός καλά και όλοι θα ζήσουμε μια χαρά. Είναι μάταιο να μετανιώνεις για μια κακή σου συμπεριφορά της περασμένης ημέρας απέναντι σε αυτό το πρόσωπο που ξέρεις ότι στην παρούσα φάση δείχνει να σε νοιάζεται. Πες "δεν πειράζει, άνθρωπος είμαι" και προσπάθησε την επόμενη φορά να μην το επαναλάβεις. Είναι άδικο μια κακή ημέρα στην δουλειά να σε κάνει να την αντιμετωπίσεις σαν αγγαρεία και να θέλεις να την αποφύγεις. Το ζητούμενο είναι να μπορείς να διαχωρίσεις την προηγούμενη μέρα με την σημερινή και την αυριανή. Άλλη ξημέρωσε χθες, άλλη ξημέρωσε σήμερα και άλλη θα ξημερώσει αύριο! Άλλαξε την ζωή σου από αύριο. Άλλαξε τα δεδομένα της και προγραμμάτισέ τα ανάλογα με τα δικά σου μέτρα και σταθμά γιατί πιθανώς να σου φέρει ή να σου πάρει κάτι.

Αναλογίσου, άλλαξε ο τρόπος σκέψης σου; Οι άνθρωποι δίπλα σου; Άλλαξαν τα δεδομένα σου; Μεγαλώνεις!

Μεγαλώνεις και σιγά σιγά όπως κολυμπάς σε αυτό το ρυάκι χωρίς τα σίγουρα χέρια να σε κρατούν, βαδίζεις προς στο να βρεις ένα μικρό σώμα να κρατήσεις και εσύ στα δικά σου χέρια για να του μάθεις να κολυμπά.

Ίσως με ματωμένα χέρια και πόδια από τις άτσαλες πέτρες που βρέθηκαν στο διάβα σου, ίσως ταλαιπωρημένος από την κακοκαιρία που σε χτύπησε, στάθηκες όρθιος και πρέπει να συνεχίσεις να κολυμπάς μέχρι να μεγαλώσει και να κολυμπήσει μόνο του αυτό το τόσο δα μικρό σωματάκι. Αυτό το κολύμπι λοιπόν, απόλαυσέ το.

Αυτό το κολύμπι είναι ο λόγος που βρίσκεις διαφορετικό τον τρόπο σκέψης σου και τους στόχους σου. Σε αυτό τα χρωστάς όλα, ακόμα και τον άνθρωπο που σε νοιάζεται.

Η ζωή σου είναι σαν ένα φλιτζάνι καφέ. Πότε γλυκιά, πότε πικρή, πότε άγευστη κι αν καμιά φορά σου χυθεί και λίγο έξω απ'το φλιτζάνι, μπορεί να είναι και για γούρι ...

2016, <<μονάχα εγώ και άλλος κανένας...>> 

Τα λέμε και φέτος ... 


(το άρθρο "Η ζωή αλλού σε πάει" δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 2016 από το AridaiaNews.gr)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου